Pas als je ergens binnenstapt, weet je wat je van te voren verwachtte. Het congres IMAGINE blijkt groter en internationaler te zijn dan ik had verwacht. In de luxe setting van Hotel Casa zijn een foyer, een grote zaal en zes kleiner zalen voor ons gereserveerd en de vrijwilligers spreken iedereen in het Engels aan. Oud, jong, sneakers, sandalen, puntschoenen en pumps (niet alleen gedragen door vrouwen), alles loopt door elkaar. Gezien het onderwerp, Engaging boys and young man in the age of #metoo, was ik ervan uitgegaan dat er overwegend mannen zouden zijn. Hoe naïef mijn aanname is, realiseer ik me als de moderator van de dag tijdens de welkomsessie zeg: ‘Dit is het eerste congres waar ik blij ben zo veel mannen te zien. Vrouwen praten al jaren over dit onderwerp en het is hoog tijd dat mannen erbij betrokken worden.’

Gisteravond had ik mijn derde coming out. De eerste was twaalf jaar geleden, toen ik er net achter was gekomen dat ik op vrouwen viel. Iedereen in mijn omgeving vertelde ik het persoonlijk, zodat ik de reactie kon peilen. Hoewel ik elke keer bang was voor afwijzing, voelde ik ook een soort trots: dit ben ik. Zeven jaar later stuurde ik, hop, naar mijn hele adressenbestand een mail waarin ik vertelde dat ik geen vrouw was. Uiteraard was ik bang voor de reacties maar de nood was zo hoog dat het me eigenlijk ook niet zo veel uitmaakte. Als mensen me gestoord vonden, prima, beter gestoord dan dood. En ook die keer voelde ik een soort trots, was er een besef van eigenwaarde. Mijn coming out gisteravond was een geheel andere ervaring.

‘Je zult het wel druk hebben nu je in de politiek zit,’ hoor ik de laatste weken veel. En dat klopt, ik heb het druk. Op de gekste momenten sta ik te koken voor mijn gezin zodat die ’s avonds een fatsoenlijke maaltijd hebben terwijl ik op een station iets naar binnenschuif of maar weer een salade wegkauw. Partijmeetings, debatten, demonstraties, het is allemaal in Amsterdam of nog verder weg en bij voorkeur in de avond. De uren in de trein gebruik ik om artikelen te lezen, meningen te vormen, meningen bij te stellen.

Het schijnt dat je het hele jaar mag protesteren tegen zwarte Piet, behalve tijdens de intocht van Sinterklaas en zijn Pieten. In de praktijk komt het erop neer dat protest tegen zwarte Piet bij de voorstanders nooit gelegen komt. Ze willen het liefst dat je 365 dagen per jaar je mond erover houdt in in de schrikkeljaren nog een dagje meer. Dit seizoen is de toon gezet door het programma rtl late night (verdient geen hoofdletters) dat letterlijk liet zien dat witte mensen aan tafel mogen plaatsnemen en zwarte mensen moeten wachten totdat ze daarvoor toestemming krijgen. Voor wie al weet dat racisme in Nederland bestaat: kijk de uitzending maar niet terug. Voor wie twijfelt over racisme in Nederland: kijk! Het is de uitzending van vrijdag 12 oktober. Wie niet gelooft in racisme in Nederland: kijk alleen als je openstaat voor het bijstellen van je mening, anders is het zonde van je tijd.

Amsterdam, 2016, de opening van een transbar. Op het terras zitten oudere, witte transvrouwen om een tafel met flesjes bier en glazen wijn. Binnen word het beeld gedomineerd door grote zwarte transvrouwen op hoge hakken, stuk voor stuk vrouwelijker dan ik ooit ben geweest. Langs de kant homo’s in skinny broeken met opvallende shirts. Ik loop naar de bar voor een glas cola en kijk even vertederd naar een groepje transjongens dat daar staat te praten.